Op weg (44)

dav

Hier in de buurt kijk ik goed uit wat er op de stoep ligt. Er wonen nogal wat honden en ze worden niet allemaal op het gras uitgelaten. Als ik alleen had opgelet of er geen andere hond de hoek om kwam gestoven had ik het platte steentje niet gezien. Maar mijn oog viel erop, want de zon stond er mooi op te schijnen.

Zou dit steentje neergelegd zijn geweest om meegenomen te worden? Het schijnt namelijk een leuke woensdagmiddaghobby te zijn van kinderen die het leuk vinden om iets moois neer te leggen die voorbijgangers blij maken. Zelf kon ik niet ontdekken of er een figuurtje op stond, maar de kleuren vond ik wel mooi.

Mijn moeder had dit geweldig gevonden. Zij hield namelijk van het beschilderen van allerlei objecten. Als ze nu nog geleefd had zou ze een kind naar het dichtstbijzijnde tuincentrum gestuurd voor een zak met steentjes. Verf had ze waarschijnlijk zelf wel. Ze hield van het decoreren van deurknoppen.

Wat had ik haar graag gebeld om te vertellen over het steentje dat ik zag liggen maar toch niet mee naar huis nam. Dat ik haar niet meer kan spreken doet nog steeds pijn. Nu maak ik sinds dik een jaar echt niet zoveel meer mee, maar toch wil ik haar vaak vertellen dat het prima gaat. Dat Mika het goed doet op zijn werk, dat Ronald de tuin voor haar zo mooi maakt en dat ze er drie harige kleinkinderen bij heeft.  Misschien moet ik zelf maar steentjes gaan beschilderen ter nagedachtenis aan haar.

Screenshot_20210413_145118

2 gedachten over “Op weg (44)

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *