Bij het zorgcentrum ligt een rode loper. Al dagen voordat op 5 juni versoepelingen leidden tot de openstelling voor bezoekers. Wt zal dat fijn zijn voor de bewoners die het afgelopen jaar hopelijk niet al te zeer vereenzaamd zijn. Die rode loper ziet er zo uitnodigend uit dat ik bijna naar binnen had willen schrijden met Apollo.
Maar we houden het bij vriendelijk gedag zeggen en soms een praatje maken met bewoners die bij goed weer in de binnentuin zitten. Daar lopen wij iedere middag doorheen en af en toe wordt Apollo geaaid door mensen die hun eigen huisdieren van vroeger toch een beetje missen.
Als hij niet zo oud en gauw vermoeid was zou ik overwegen een cursus voor knuffelhond met hem te doen. Want zelf moet ik er niet aan denken om geen hond meer te kunnen aaien als ik onverhoopt zorg buitenshuis nodig heb.
Nou dat zou mooi zijn, hè als knuffelig hond..wat zouden daar een hoop mensen blij mee zijn 🙂
Helaas is hij daar waarschijnlijk niet geschikt voor omdat hij zo snel moe is. Het zal te vermoeiend voor hem zijn.
Wat zou ik Apollo graag knuffelen. Ik kan je niet vertellen hoe erg ik een honden lijf mis.
Hij is zo knuffelbaar. Jammer dat je niet dichterbij woont. En ik begrijp dat je een hondenlijf mist.Ik hield het niet uit zonder hond.
Jammer dat het te vermoeiend voor hem is om het vaker te doen. De mensen zijn zo blij met zoiets.
Een verzorgster bij mijn moeder nam altijd haar hondje mee naar het werk, en werd ook flink geknuffeld. Mijn moeder was er ook altijd zo blij mee.
Misschien als de meisjes wat ouder en rustiger zijn. Wat fijn om te horen dat je moeder heeft kunnen knuffelen met een hondje.