Er zijn bijna geen foto’s waarop ik samen ben met Dotje. Dat vind ik heel erg jammer, want bijna acht maanden lang ben ik een paar keer per dag met haar op stap geweest en thuis waren we altijd samen.
Inmiddels leef ik al een week zonder het kleine meisje en ik mis haar verschrikkelijk. De wandelingen, het apporteren, het samen op de bank liggen en slapen. Het is niet anders. We hopen dat ze terugkomt maar ik denk niet dat het gaat gebeuren.
Iedere nacht word ik wakker en dan voel ik meteen dat ze niet tussen ons in ligt. Slapen gaat dan niet meer. Dan lig ik uren wakker om in slaap te sukkelen voordat de wekker afgaat. Als Mika de deur uit is, kruip ik weer onder de deken en slaap ik tot aan het middaguur.
Dat slaat natuurlijk nergens op en ik denk dat ik Blaze weer ga uitlaten. En er komt heus nog wel een andere hond. Er zijn er zat die een goed tehuis verdienen. Nee, ik hoef geen pup en ik zou best een wat oudere hond willen. Als het maar klikt en ik mijn liefde kwijt kan.
De foto hierboven werd door een voorbijganger gemaakt. Eigenlijk wilde ik ‘m niet laten zien omdat ik er zo stom op sta. Maar wat kan mij het schelen. We staan er samen op, Dotje en ik.
Zo jammer..je moet weer helemaal jezelf herpakken..misschien maandag weer met Blaze, is voor beide goed..
Maandag en dinsdag komen niet goed uit, dus ik zal woensdag beginnen met het leiden van een normaal leven.
Ik vind het een heel leuke foto! En ja, je valt nu in een gat natuurlijk… Snap dat het moeilijk is, maar probeer wel een normaal ritme te vinden. Dan beter maar Blaze gaan uitlaten. En het is wel duidelijk dat jullie beter gedijen mét hond. Maar het juiste moment en de juiste hond zullen vanzelf komen.
Zonder hond kunnen we niet en er komt vast en zeker een andere. Ik wil weer een normaal ritme hoor. Daar gaan we morgen mee beginnen 🙂
Och toch…
Wat een leuke foto hoor…..
Xoxo
Ik moest een foto laten zien waarop duidelijk was dat het geen recente was. Gelukkig had ik er nog eentje die ik nooit geplaatst had.
Xoxo